Het voormalige Oostblok doorreizen met een op hout gestookte auto, of naar Kenia vliegen met een zelf gebouwd toestel, niets lijkt onmogelijk voor Joost Conijn. In zijn werk tart hij de grenzen tussen kunst en technologie, maar dat is niet waar het echt om gaat. Als bestemming voor zijn reizen kiest Joost plekken waar anderen niet heen gaan, die moeilijk te bereiken zijn.
Het voormalige Oostblok doorreizen met een op hout gestookte auto, of naar Kenia vliegen met een zelf gebouwd toestel, niets lijkt onmogelijk voor Joost Conijn. In zijn werk tart hij de grenzen tussen kunst en technologie, maar dat is niet waar het echt om gaat. Als bestemming voor zijn reizen kiest Joost plekken waar anderen niet heen gaan, die moeilijk te bereiken zijn.
De in 2016 in Parijs afgestudeerde Juliëtte Minchin verkent in haar beelden, video’s en tekeningen begrippen als verdwijning en transformatie. Daarbij maakt ze gebruik van zintuigelijke prikkels door geur en geluid. Juliëtte stelt de uitersten in ons bestaan aan de orde: stilstand en ontwikkeling, begin en einde. Het verstrijken van de tijd speelt steeds een grote rol.
De werken van Job Koelewijn grijpen in op de vertrouwde werkelijkheid met als doel de beleving van een bepaalde plek of een specifiek moment te intensiveren. Of het nu gaat om fotowerken, sculpturen, of installaties, de zintuigen spelen altijd een rol. Ook tekst, gesproken of gevisualiseerd, vormt een belangrijk ingrediënt van het werk van deze kunstenaar.
Het werk van Jelle Korevaar sluit aan bij de tijdsgeest waarin de kennis van machines, robotica en een hele reeks digitale technieken een grote vlucht heeft genomen. Hij bouwt complexe sculpturen waarmee hij uiting geeft aan zijn wereldbeeld en de manier waarop de mens van nu functioneert: “Ik streef met mijn installaties naar maatschappelijk relevant werk en een vernieuwde relatie tussen kunst en religie.”
Rabi Koria kwam op zijn vijfde met zijn ouders naar Nederland, maar zijn Syrische achtergrond en de actuele conflicten in dat land spelen nog een grote rol in zijn werk als kunstenaar. Geïnspireerd door de keramische tegelwerken, waarmee Damascus wereldberoemd is geworden, begon hij op badkamertegeltjes te schilderen.
De in 2016 in Parijs afgestudeerde Juliëtte Minchin verkent in haar beelden, video’s en tekeningen begrippen als verdwijning en transformatie. Daarbij maakt ze gebruik van zintuigelijke prikkels door geur en geluid. Juliëtte stelt de uitersten in ons bestaan aan de orde: stilstand en ontwikkeling, begin en einde. Het verstrijken van de tijd speelt steeds een grote rol.