Wessel Verrijt (1992, Lierop NL) maakt sculpturen, architecturale voertuigen die als personages, of zoals hij het zelf omschrijft: als ‘hybride entiteiten’ tot leven komen tijdens performances. De oorsprong van Verrijts werk ligt in gevonden materialen. Verzamelde stukken hout, textiel, metaal en karton worden door hem geassembleerd tot nieuwe vormen, die de sporen van hun herkomst en geschiedenis dragen. Hij gebruikt ze vanwege die sporen, maar kiest ze zeker ook op kleur, vorm of huid.
Verrijt: “Tijdens een residentie bij het EKWC ga ik op zoek naar het contrast tussen de vergankelijke gevonden materialen die ik normaal gesproken gebruik en het weerbare materiaal keramiek dat tot in de eeuwigheid blijft bestaan. Dit contrast, tussen het tijdelijke en het eeuwige, tussen de fluïditeit en het versteende, tussen het lichte en het zware, zie ik als een belangrijk uitgangspunt in het werk voor de h3h biënnale.
De materialen die ik normaal gesproken gebruik verzamel ik in mijn omgeving. Deze objecten en materialen beschouw ik als levende entiteiten, die elkaar beïnvloeden en interageren met de mens. Een constant bewegende stroom aan objecten en materialen; die verzameld en toegeëigend worden, een proces doormaken, veranderen, tijdelijke constructies vormen, doorgegeven, hergebruikt of afgestoten worden.
Binnen mijn werk is alles fluïde en in constante beweging. Kan keramisch werk een onderdeel worden van mijn constant in beweging en transitie zijnde werk? Kan keramiek fluide zijn? Tijdens mijn residentie bij het EKWC wil ik mijn eigen gevonden materialen ontwikkelen met keramiek, deze sculpturale elementen worden vervolgens onderdeel van het werk bij de h3h biënnale.”
Foto’s gemaakt door: Kira Fröse.