Als abstracte schilder sluit Ine Vermee (Tilburg,1954) aan bij de abstract geometrische en minimalistische kunst die haar oorsprong heeft in de jaren vijftig en zestig. De afgelopen decennia werkte ze consequent en met enorme focus aan een onderzoek van het witte schilderkunstige vlak in relatie tot de omgeving. Uit die concentratie op enkel dat witte vlak, spreekt moed. Moed om juist in de beperking de rijkdom te ontdekken. Zelf zegt ze daarover: “In deze tijden van overmatige akoestische en visuele prikkels probeert het werk momenten van reflectie en ingetogenheid te realiseren”.
Mijn werk vraagt om concentratie. Ga je daarin mee dan zie je de wereld met een nieuwe intensiteit. Het kijken en reflecteren is voor mij van even groot belang als het maken. Ik werk voornamelijk in wit omdat ik wit associeer met een rijkdom aan visuele ervaringen. Wit neemt alle andere kleuren in zich op en geeft ze weer terug. In feite heb ik het gebruik van kleur ingewisseld voor het licht. Mijn zoektocht richt zich op technieken en materialen die verschillende effecten hebben op licht-, kleur- en schaduwwerking. Kunstenaars uit de Zero-beweging en minimalisme blijven een onuitputtelijke inspiratiebron voor mij.’
Lichtkapel
Op uitnodiging van de curatoren Hendrik Driessen en Rebecca Nelemans van de h3h biënnale maak ik een paviljoen in de buitenruimte, een ovaalvormige ‘kapel’ van 5,5 bij 3,5 bij 2,5 meter. De ritmisch onderbroken buitenvorm omsluit een witte binnenmuur die refereert aan het oude Chinese yin-yang symbool. De bovenkant is open en biedt zicht op de hemel. Door de steeds veranderende lichtwerking van blauwe lucht, wolken en zon, transformeert het wit binnen in het paviljoen en wordt de waarneming verhevigd. Het publiek kan ‘binnengaan’ in het werk en er doorheen lopen. Zo wordt de bezoeker niet alleen ondergedompeld in de verschillende aspecten van het werk, maar wordt zelf(s) onderdeel van het spel van licht, schaduw en (kleur)reflecties.
Voor deze opdracht ben ik op zoek gegaan naar een passende architectonische vertaling van mijn werk, waarbij harde lijnen en rechthoeken en zachtere lijnen en vormen één geheel vormen. Staande houten lamellen van het thermische verduurzaamde loofhout Fraké Noir, vormen een geperforeerde buitenwand. In het midden staat een geonduleerde, witte scheidingswand die het steeds veranderende licht zal vangen
Na jarenlang te hebben geput uit inzichten uit de architectuur, wordt mijn werk nu zelf architectonisch. Het liefst had ik de binnenwand uitgevoerd in staal, maar dat was voor een tijdelijke tentoonstelling te kostbaar. Voor de juiste toon wit heb ik me verdiept in het werk van Wim van Hooff schilder en adviseur van Dom van der Laan, die ook in de Heilige Driehoek kleuradviezen heeft gegeven. De uiteindelijke tint wit bepaal ik op basis van dat onderzoek als de kapel buiten wordt geplaatst. Het zonlicht is daarbij leidend.
Het centrale thema van dit werk is het cyclische licht. Daarmee reflecteer ik op mijn manier op het thema van deze h3h biënnale, Geloof.
Atelierbezoek Ine Vermee en schets werk.