Romee van Oers (Leiderdorp, 1993) maakt schilderijen waarin vormen lijken te willen bewegen, elkaar aantrekken of afstoten. Deze dynamiek verkent Romee in opstellingen die ze maakt en bestudeert. Hier overlappen, vouwen en buigen materialen en worden nieuwe verhoudingen zichtbaar tussen ontstane vormen. Op directe en spontane wijze wordt dit omgezet naar het doek.
Romee: ‘Voor de h3h biënnale maak ik een buiten-schilderij-object dat aan het einde van een pad komt te staan in de tuin van de Onze Lieve Vrouwe Abdij. In de zomer is het pad dat naar het werk leidt als een tunnel, waar aan het einde mooi zonlicht op een met gras begroeid pad valt. Met Rebecca en Hendrik, de curatoren, heb ik de plek bezocht. We spraken over een verticaal, staand werk en de mogelijkheden voor de vorm en het formaat. Uiteindelijk heb ik besloten een cilindervormig schilderij te maken, een schilderij waar je omheen kunt lopen met een beeld dat oneindig doorgaat.
Een schilderij met deze vorm en het gegeven dat het buiten komt te staan zijn twee uitdagingen voor mij. Om er zeker van te zijn dat het werk weerbestendig is heb ik materiaaltesten gemaakt die nu buiten staan. De cilindervorm zal bestaan uit twee helften die iets overlappen, zoals twee vellen die om elkaar gewikkeld zijn. Ik maakte eerder een werk in de vorm van een cilinder, het bestond uit beschilderde vellen kalkpapier die om elkaar gerold waren. De transparantie van dit materiaal zorgt ervoor dat kleuren van de onderliggende lagen door de buitenste laag heen schemeren. De suggestie dat de verfstreken aan de binnenkant van het werk door gaan wil ik ook in het werk voor de h3h biënnale verwerken.’