Lisette de Greeuw (1990) werkt in, rond en door taal. Ze gebruikt transformaties als een methode en vertalingen als materiaal. Ze ontwikkelde een lexicon gebaseerd op borduurpatronen waarin tekens naar kleuren verwijzen om beelden te maken. Dit zorgt voor een afstand tot de kijker en tegelijkertijd functioneren de tekeningen als een ‘hulpmiddel naar het eigenlijke werk’.