Frank Havermans maakt werk voor de openbare ruimte waarmee hij ons bewuster wil maken van onze omgeving en de rol die wij mensen daarin spelen. Het sociale aspect van architectuur en de stedelijke dynamiek eromheen zijn de basis voor de functionele sculpturen die hij maakt. Vanuit zijn fascinatie voor enerzijds de technische vraagstukken bij het ontwerpen van constructies en anderzijds de beleving ervan door de gebruikers, ontwikkelde hij door de jaren heen een beeldtaal die zowel aan het futuristische refereert als aan het archaïsche. Met zijn sculpturen nodigt hij ons uit om met een frisse blik naar de omgeving te kijken. We gaan die anders ervaren en stellen vragen bij de identiteit van een specifeke locatie en het gebruik ervan.

KAPKAR/ H3H -YPB 2023

Poortbrug
De ontsluiting van de parkachtige tuin van de Onze Lieve Vrouwe Abdij, waarvoor de benedictijner zusters voor deze biënnale toestemming hebben gegeven, vormde de inspiratie voor Frank Havermans: “Dat vind ik direct een fantastisch statement. Het doorbreken van een kloostermuur – ook al is het tijdelijk – is niet alleen het maken van een gat maar ook het vanuit vertrouwen voorzichtig openbreken van een systeem.” Met zijn beeld markeerde hij dit bijzondere moment. Havermans verdiepte zich in de geschiedenis van het klooster en verbaasde zich over het feit dat de zusters in het verleden kozen voor een leven als slotzuster en alleen van achter een hekwerk contact hadden met de buitenwereld. Zo kwam hij op het raster van zijn Poortbrug waarvan de maatvoering voortborduurde op die van de oorspronkelijke betonschutting. Het beeld, dat zoals veel van zijn werk ook functioneel is, speelde een geraffneerd spel met licht en donker, openen, begrenzen en overbruggen. En op de brug splitste de entree zich en moest je kiezen.