Als jonge beeldhouwer onderzocht Dré Wapenaar de relatie die sculpturen aangaan met de mensen die ermee geconfronteerd worden en eromheen bewegen. Met zijn latere tentachtige constructies van canvas, staal en hout kreeg dat onderzoek een diepere lading: “Met de introductie van canvas, en het thema tent dat ik daaraan gekoppeld heb, is deze beweging uitgebreid naar mensen die om elkaar heen draaien. Tenten, met de universele taal die ze spreken, geven bij uitstek de mogelijkheid om de verhouding tussen individuele personen en groepen mensen op verschillende manieren vorm te geven.” Werkend vanuit tegenstellingen als boven en onder, binnen en buiten, volheid en leegte, gesloten en transparant bouwde hij sinds zijn eerste canvas beelden een heel arsenaal aan tentvormen. Van paviljoens voor een piano tot een overdekte fetsbrug, van een vogeltentje tot heuse tentendorpen, ze vormen samen een soort modelsamenleving. En ze bestaan – net als mensen – alleen of in groepen, vormen duo’s, zijn te verplaatsen, bewegen, staan pontifcaal hun ruimte in te nemen of lijken juist in hun omgeving te verdwijnen.

Boomtenten 2023, no. 15, 16 en 17
Direct naast de entree tot het biënnale-terrein hingen enkele van zijn Boomtenten. Dré vierde in 2023 het 25-jarig bestaan van deze functionele sculpturen, met een reeks speciaal voor deze locatie ontworpen exemplaren. Het zijn onderkomens die je in staat stellen om je even terug te trekken in je eigen domein en je daarbij toch alle ruimte bieden om in gemeenschap te leven. Wapenaar speelt hier met intermenselijke verhoudingen en het spanningsveld tussen publiek en privédomein. De boomtenten zijn, net als religieuze gebouwen, tegelijkertijd ontmoetingsplek én een plaats om alleen en in stilte te verkeren.

Muurspiraal 2018-2023
Tegen de gevel van de Kloosterhoeve – die tijdens de biënnale als restaurant was ingericht – zagen we Muurspiraal, het nieuwste werk van Dré Wapenaar. Als een parasiterende vorm heeft het werk zich aan het gebouw vastgeklampt, als vorm enigszins vertrouwd maar tegelijk als een boven ons uit torenende vesting. Met de spiraalvorm verwijst Wapenaar naar de beroemde Fibonaccireeks, een rekenkundig systeem dat in de gehele natuur terug te vinden is: in de rangschikking van zonnebloempitten, in de groei van planten en bomen, in het huis van een slak of zeeschelp, in de bloemen van een artisjok, of in de ordening van de schubben van een dennenappel. Het werk is, kortom, een hommage aan de schoonheid van de schepping én een bruikbare verblijfplaats voor de mens die beschutting en bescherming zoekt.