Bij haar afstuderen als fotograaf aan de Sint Joost School of Art & Design in Breda, onderzocht Anne Geene een jaar lang de fora en fauna op perceel nr. 235 van een volkstuincomplex in Rotterdam. Minutieus registreerde ze met haar camera elk levend wezen. Vervolgens ordende ze de foto’s op kleur, verschijningsvorm en andere categorische systemen. Ze prepareerde bloemen en uitgedroogde pissebedden, registreerde de wolkenluchten boven het perceel en onderzocht de transparantie van diverse bladsoorten door lichtmetingen. Dat wat nog te klein was om te fotograferen zette ze op kweek. Niet toevallig besloot ze daarna nog een jaar fotografsche studies te volgen aan de Universiteit van Leiden. Sinds die tijd is de fotografe in al haar verschijningsvormen, van zoutprint tot montage en van polaroid tot cyanotypie, haar gereedschap om de wereld te inventariseren en te ordenen. Haar werk oogt op het eerste gezicht wetenschappelijk en objectief, maar is gekleurd door haar persoonlijke waarneming en verwondering. Ze speelt daarbij graag met de opvatting die velen hebben dat fotografe waarheidsgetrouw en dus oprecht is.

Relikwieën 2023
Anne verwondert zich over de symbolische betekenissen die sinds mensenheugenis aan planten worden toegekend. Met de triptiek, een vorm die in de kerkelijke traditie gebruikelijk is voor heilige voorwerpen of beelden, gaf ze onbeduidende zaken als grassprietjes, zandkorrels en luchtbelletjes een heel andere status. De giethars riep de glazen buizen waarin splinters van het kruis of het haar van een heilige werden bewaard en vereerd in herinnering. “Het is opvallend dat fotografe nooit echt een rol heeft gespeeld in de kerk”, meent Anne. In bokalen voor het venster toonde ze foto’s op sterk water. Als een omkering van het wonder van de Veronicadoek liet de afdruk los van het fotopapier en dreef als een klein visioen in de vloeistof. Met de muizenbotjes die ze vond in de uilenballen op een kleine binnenplaats en een kool uit de moestuin van de zusters onderzocht ze niet alleen het grensgebied tussen afgoderij en oprechte verering, maar verbijzonderde ze op esthetische wijze het alledaagse en onbeduidende.