Voor gerenommeerd modeontwerper Aziz Bekkaoui zijn kunstenaars en kloosterlingen niet zo heel verschillend. “Bij beiden draait het bestaan om passie en toewijding.” Specifiek vanuit zijn eigen discipline voelt hij helemaal een sterke verwantschap. “Patronen maken vergt volledige toewijding, concentratie en precisie in een oneindig streven naar perfectie. Het is echt monnikenwerk. En net als het kloosterleven, dreigt het ambachtelijke patronen maken in Nederland uit te sterven. Het verhuist naar lagelonenlanden. Wat vroeger vanzelfsprekend was, is nu uitzonderlijk en exclusief.”
Geloof is voorbehouden aan de mens, het denkende dier. Dankzij zijn hersenen kan hij zijn eigen bestaan indenken, onoplosbare vragen daarover stellen en een hoger wezen bedenken als remedie. Dat brein kan religie net zo goed afdoen als constructie en haar vervangen door wetenschap. De kiem daarvoor werd gelegd tijdens de Renaissance, de periode waar Caspar Berger zich toe voelt aangetrokken.
Zoals van sommige romanciers wordt gezegd dat ze telkens hetzelfde boek schrijven, zo kan Marieke Bolhuis worden getypeerd als een zichzelf hernemende beeldhouwer. Ze werkt met drie basisfiguren, alter ego’s, die ze vormgeeft, verder ontwikkelt, weer afbreekt en omvormt. Beeldhouwen is een constant proces van metamorfose zonder eindpunt. De tussenstadia hebben slechts tijdelijk het leven. Als ze af zijn mogen ze even staan, worden ze gefotografeerd en begint het grote recyclen van voren af aan.
“Noli foras ire; in interiore homine habitat veritas” (“Ga jezelf niet te buiten, keer terug in jezelf, in het diepste van de mens woont de waarheid”) Sint-Augustinus, ‘De vera religione’, 72. Deze filosofische observatie van Sint-Augustinus heeft mij geïnspireerd. De monumentale engel symboliseert de Liefde Gods die de mens verlicht bij zijn zoektocht naar de waarheid.
Het fotografisch drieluik van Krien Clevis is geïnspireerd op La Divina Commedia van Dante Alighieri (1265-1321). In dat beroemde gedicht beschrijft de Italiaan een reis door het hiernamaals, van de Hel, via de Louteringsberg naar het Paradijs. Op de Louteringsberg komt Dante collega-dichter Vergilius tegen.
Het onderwerp van dit schilderij symboliseert de ‘zusterlijke vriendschap’. Een groep vriendinnen is verenigd in een vrolijke dans. Zij dragen afbeeldingen van vlinders op hun kleren en leunen, bijna in een vliegende beweging, op een maansikkel. De vlinders symboliseren, binnen de christelijke iconografie, de ziel die zich bevrijdt uit zijn vleselijke omhulsel.
Filmmaker, fotograaf en beeldend kunstenaar dré didderiëns – hij schrijft zijn naam met kleine letters – heeft altijd een lastige relatie gehad met zijn moeder. Zij was depressief en deed meerdere zelfmoordpogingen. De jonge didderiëns werd als gevolg uit huis geplaatst, een gebeurtenis die hem heeft getekend voor de rest van zijn leven.
Sam Drukker is een mensenmens. Zo zeer zelfs dat er in zijn figuratieve schilderijen en tekeningen plaats is voor weinig anders. Zijn figuren staan in een lege ruimte, alle aandacht is op hen gericht. Hun zeggingskracht is niet alleen afhankelijk van hun identiteit – moeder, bokser, zuster, kampoverlevende – maar ook van hun houding en lichaamstaal, en de kleuren waarin die gevat zijn.
Frans Franciscus is een schilder met een sterk ontwikkeld historisch bewustzijn. In zijn doeken refereert hij aan voorgangers variërend van 17de-eeuwse caravaggisten als Dirck van Baburen tot een 20ste-eeuwse Nederlandse surrealist als Pyke Koch. En toch zijn Franciscus’ werken altijd hedendaags, vooral door hun maatschappijkritische inslag.
Hans Memling, meester onder de Vlaamse primitieven, is de grote inspiratiebron van het duo Franciscus & Franciscus. Net als hun 15de-eeuwse voorbeeld beelden kunstenaar Frans Franciscus en grafisch vormgever Rienus Gündel Franciscus hun modellen af tegen een decor en met een voorwerp in de hand dat iets over hen zegt.