Athar Jaber is als zoon van Iraakse ouders geboren in Rome. Hij groeide op in Florence, op nog geen honderd meter afstand van de Galleria dell’Accademia waar de David van Michelangelo tentoongesteld staat. Als tiener verhuisde hij eerst naar Nederland en later naar België, om daar de kunstacademie te bezoeken.
Leven is vooral samenleven en dat impliceert contact. Of zoals Robin Kolleman het ziet: aanblik, aanraking of aantasting. In haar werk wordt dat vertaald in schoonheid, erotiek en dood. “Dat klink zwaar”, geeft ze toe, “maar ik werk het uit op een lichte en esthetische manier zodat mensen toch kijken.”
Wie ben ik? Wat is de zin van het leven? En hoe geef ik mijn leven vorm? Die grote levensvragen bepalen al ruim een halve eeuw het werk van kunstenaarsduo Huub en Adelheid Kortekaas. Ze putten daarbij uit de vijf grote wereldgodsdiensten maar hun beeldtaal is geïnspireerd door de natuur.
De schilderijen van Judith Krebbekx zijn collages van over elkaar geschoven beelden met een vaak droomachtige sfeer. Ze zijn opgebouwd uit flinterdunne laagjes acrylverf. Ondersteunende kleuren overheersen – bruin, grijs, baksteenrood – en alleen hier en daar lichten details fel op.
Jago Moons’ compositie voor de biënnale is een vocaal werk, a capella, voor sopraan, alt, tenor, bariton en bas. Tekstueel is het werk geïnspireerd op het Hooglied.
De dood begrenst het leven en maakt het in zekere zin tot geheel. Tijdens het leven is de dood echter fundamenteel onkenbaar, net zoals na het sterven er geen terugkeer is naar het leven. Spank Moons probeert deze existentiële kloof te overbruggen en de begrippen dichter bij elkaar te brengen.
“Tragikomische toneelstukken, geschreven met beelden in plaats van woorden”, typeert Elisa Pesapane haar eigen kunst. Altijd borrelt er een verhaal onder het oppervlak, soms meerdere. Het zijn menselijke verhalen, over geboorte en verwachting, of juist mislukking, dood en wanhoop.
De Griekse oudheid was al eens aan bod gekomen, net als de joodse Kaballa en het boeddhisme. Maar Christelijke motieven of thema’s had sieraadontwerper en beeldhouwer Ruudt Peters niet eerder in zijn kunst verwerkt. Het voelde te dicht bij huis.
De beroemdste wijsvinger aller tijden is geschilderd door Michelangelo. Op het plafond van de Sixtijnse kapel positioneerde hij een bebaarde God in de hemel, die met één korte aanraking Adam tot leven wekt. De wijsvinger als leven scheppende toverstaf.
Rariteitenkabinetten, anatomische archieven en een flinke dosis van haar eigen – niet geringe – verbeeldingskracht. Dat zijn de ingrediënten waar Carolein Smit haar kunst uit destilleert. “Ik gebruik ook regelmatig devotionalia en Bijbelse taferelen”, vertelt de keramist. Smits figuren zijn deels monster of freak, maar ook aaibaar en aandoenlijk.