Schilderen is voor Bernardien Sternheim een manier om grip te krijgen op emoties en die te uiten. Dat doet ze via mensfiguren. Soms beeltenissen van zichzelf, vaker personen die aan haar fantasie zijn ontsproten en doen denken aan het werk van surrealist Pyke Koch (1901-1991).
René van Tol staat in een traditie van katholieke kunstenaars. Zijn schilderijenserie Moeder en zoon is daar een bevestiging van. De zeven doeken behandelen stadia uit het leven van Maria, van Annunciatie tot Pieta, thema’s die al duizenden keren zijn verbeeld maar nog steeds springlevend zijn.
Kaïn van Tijmen van Tol houdt het tussen een opera en een oratorium, een vocaal werk met een doorgaans geestelijke inhoud. De componist richt zich niet op grote implicaties van Kaïns moord op Abel, maar op de emoties die hem dreven.
Het werk van Hans Versteeg, beter bekend als Hansa, roept associaties op met dat van 17de-eeuwse Oude Meesters als Gerard ter Borch en Gerard de Lairesse. Vooral in zijn stofuitdrukking heeft de kunstenaar goed gekeken naar zijn voorgangers. De onderwerpen die hij vastlegt, zijn echter honderd procent hedendaags.
Reinoud van Vught maakt “schilderijen zonder handleiding”, zoals hij dat noemt. Er is geen vastgestelde of juiste manier om ernaar te kijken. Hij nodigt de kijker juist uit om zijn ogen uit te wrijven en met een frisse blik de kleuren en vormen op te zuigen.
Het was mijn eerste kennismaking met de priorij Sint-Catharinadal in de Heilige Driehoek op 25 mei 2016 waar mijn artistieke liefde ontbrandde. Ik kwam wat later binnen nadat ik mijn handen eerst had gewassen en niet had afgedroogd.
Ick houd niet van nonnen en papen, maer ick heb een bijsondere faveur voor de witte Nonnekens van Breda nu te Oosterhout.” Prinses Amalia van Solms, echtgenote van prins Frederik Hendrik van Oranje, was niet katholiek maar hield Sint-Catharinadal wel een hand boven het hoofd.