Meestal maakt Tom Claassen beelden van dieren. Ze zijn speelgoedbeestachtig, bijna cartoonesk en vaak metershoog. Overal in Nederland zijn ze te vinden: een groepje olifanten langs de A6 bij Almere, drie konijnen bij de Kunsthal in Rotterdam, een paard op een plein in Utrecht, een kwijlende hond in Tilburg, en zo zijn er nog veel meer. Ze zijn goeiig, plomp en aaibaar, krijgen bijnamen en zijn favoriet bij kinderen. Zijn ‘houten mannen’, gemaakt van grote stukken boomstam, zijn wat weerbarstiger en soms ronduit sinister. Ze liggen op de grond of hangen doelloos aan een constructie en rotten langzaam weg, door hun omvang nog steeds zeer aanwezig maar veronachtzaamd verdwijnen ze uit de tijd.

Flower (2021)

Het is een ervaring die even eenvoudig als gelukzalig is: liggen in een bloemenweide op een zomerdag, en zien hoe het zonlicht de bloemblaadjes doet oplichten. Zo’n ervaring, die we associëren met zorgeloosheid en met kind-zijn, wil Tom Claassen met dit werk in herinnering roepen. In het kloosterleven spelen bloemen en planten ook een belangrijke rol. Van oudsher worden in kloostertuinen geneeskrachtige kruiden gekweekt en in boekverluchtingen en herbaria zijn schitterende tekeningen en aquarellen van bloemen en planten te vinden. De hele kunstgeschiedenis staat bol van de bloemstillevens, het een nog weelderiger dan de ander. Maar Tom Claassen nam een onbeduidend plantje als uitgangspunt dat we misschien wel als onkruid beschouwen. Juist daarom is het een krachtig symbool voor hoop: het heeft maar een kiertje tussen de tegels nodig om kiem te schieten en tot volle wasdom te komen, groeiend en bloeiend.