Maarten Baas

Arnsberg, 1978

Website

Slim en speels, een tikje rebels en vaak ronduit grappig: het werk van Maarten Baas tovert meer dan eens een glimlach op je gezicht. Zo realiseerde hij een reeks klokken waarvan je zou zweren dat er een man in is gekropen die bezig is om, minuut na minuut, de wijzers uit te vegen en ze een paar centimeter verder opnieuw te tekenen – ad infinitum. Ook maakte hij stoelen die door een kind gekleid lijken te zijn. In een aantal recente installaties levert hij op humoristische wijze kritiek op de vaak oververhitte manier waarop we over en weer meningen uitwisselen. Uit zijn ontwerpen spreekt een verlangen om puur en direct te werken, maar tegelijk raakt zijn werk aan thema’s als imperfectie, tijd en vergankelijkheid.


Growing Goals
(2021)

Maarten Baas doet niets liever dan een balletje trappen; als kind is hij opzettelijk niet gaan trainen bij een voetbalclub, omdat het competitie-element het spelplezier zou bederven. Voor een potje voetbal heb je behalve een bal maar zo weinig nodig: je gooit twee jassen op de grond en voilà, je hebt een doeltje. Voor de rest – de perfecte pass, het briljante doelpunt, het juichende stadion – heb je genoeg aan je verbeelding. Juist in die verbeelding schuilt volgens Maarten Baas de hoop: je maakt je een voorstelling van wat er niet is, maar wat nog wel kan komen. Op het verwaarloosde trapveldje achter de Sint Paulusabdij verving hij de half vergane houten doelpalen door jonge boompjes. Ook liet hij dwars over de molshopen en graskluiten een frisse strakke belijning aanbrengen. Net als de doelen die wij in ons leven kunnen hebben, veranderen de bomen mee met de seizoenen, en worden ze gestaag groter en sterker. Ook na afloop van de biënnale zullen de bomen blijven staan om zich in alle rust verder te ontwikkelen. Wie weet hoe hoog ze de lat zullen leggen?

Growing Goals, 2021

voetbalveld als kunstwerk

Growing Goals, 2021