JCJ Vanderheyden maakte tot eind jaren zestig abstracte schilderijen. Daarna schilderde hij bijna tien jaar niet maar legde hij zich toe op experimenten met geluid en video. In zelfgebouwde cabines onderzocht hij begrippen als tijd, licht en ruimte en ontdekte hij de beeldende mogelijkheden van begrenzing, leegte en weerkaatsing. In latere schilderijen en fotowerken zien we schaakpatronen en door vensters en deuren ingekaderde landschappen en luchten. Steeds onderzoekt hij daarbij de verschillen en overeenkomsten tussen fotografe en schilderkunst, tussen de cameralens en het menselijk oog, tussen micro- en macroscopie, tussen dat wat zichtbaar is en dat wat we alleen maar vermoeden. Hij is ook op zoek naar verbanden; met oude meesters, tussen tijd en ruimte, of zelfs het transcendente. Alsof hij zoekt naar dat wat er tussen of achter de dingen schuil gaat. Vooral met zijn ‘poorten’ en ‘vensters’ lijkt hij ons een blik te willen bieden op een andere, meer vergeestelijkte wereld.

Zonder titel (poort) 1991, Horizon 1996 Sky, Window Blue Yellow 2001, Reverse Sky 1995
In de Slotkamer van de zusters norbertinessen, het oudste deel van Sint-Catharinadal, wordt de ruimte bepaald door drie deuren en een venster. Voor deze ruimte dachten de curatoren direct aan de hiervoor beschreven ‘doorkijkjes’ of ‘overgangen’ van Vanderheyden. Dankzij een genereus bruikleen van het Noordbrabants Museum kon Vanderheydens versoberde werkelijkheid, met de bijzondere aandacht voor het ‘hier’ en het ‘daar’ in deze historische omgeving getoond worden. De contemplatieve sfeer van het klooster gaf deze werken een extra lading mee die de kunstenaar ongetwijfeld gewaardeerd zou hebben.