Fran Van Coppenolle
H3W6Bl3’23 2023
Direct bij de vraag of ze iets voor buiten wilde maken, dacht Fran van Coppenolle aan sjorpalen en staal, een herinnering aan haar actieve jaren bij de scouts. Ze wilde voor deze biënnale optimaal gebruik maken van de mogelijkheden tot schaalvergroting die het werken in de buitenruimte biedt. Steeds op zoek naar een balans tussen bouwkundige constructies en meer organische vormen, ging ze aan de slag. Met in gedachte de wijze waarop kinderen bloemen tot een ketting aaneen rijgen, construeerde ze ‘stengels’ uit stukken sjorpaal die ze monteerde met ‘gewrichten’ van staal. Geknakt als rietjes doen ze denken aan de poten van een enorme libelle. Deze bouwsels verbond ze aan elkaar met een eenvoudige dwarsligger. Vanuit de oorspronkelijke gedachte aan bloemen ontstonden in beide oksels stalen baldakijnen of vleugels die ze afwisselend bekleedde met de stof van blauwwit gestreepte zonwering en feurige jaren zeventig dekens. Het geheel roept zowel associaties op met triomfbogen als met bloemenbogen die bij jubilea of huwelijksfeesten worden ingezet. De letters in de titel verwijzen als chemische formules naar de kleuren hout, wit en blauw. De cijfers staan voor het aantal keren dat ze deze kleuren dit jaar reeds gebruikte in een ander werk.
H3W6BI3’23, 2023
H3W6BI3’23, 2023
H3W6BI3’23, 2023