Ann Veronica Janssens wilde als kind architect worden. Ze was gefascineerd door ruimte en de manier waarop licht onze ervaring van die ruimte bepaalt. Met onconventionele technieken en middelen als licht, geluid en mist ontwikkelde ze een geheel eigen beeldtaal waarmee ze de zintuiglijke ervaring van de beschouwer zodanig manipuleert, dat kijken een soort van tasten is geworden. Deze optische ervaring, waarbij het hele lichaam betrokken wordt, haalt ons uit balans, tornt aan schijnbare zekerheden en prikkelt bovenal ons aangeboren vermogen tot verwondering. Janssens zegt hierover: “Niets is mooier dan de eigen perceptie van een persoon. Ik probeer de grenzen daarvan op te zoeken.” Met haar werk schept ze een andere en meer ‘fuïde’ wereld waarin het immateriële voor even zichtbaar lijkt te worden.

Gaufrettes Suite 2023
Janssens onderzoekt in haar werk hoe je met gekleurd glas het lichtverloop gedurende een dag, en door de seizoenen heen, zichtbaar en haast tastbaar kunt maken. De kunstenaar omschrijft deze werken als ‘een soort glazen sandwich’. Tussen twee geribbelde glasplaten bevindt zich een iriserend kleurflter. De ribbels in het glas maken dat de kijker zelf, door te veranderen van standpunt het uiterlijk van het werk, het kleurverloop, kan beïnvloeden. Het werk is eenvoudig van vorm maar oogt nooit precies hetzelfde. Een confrontatie met haar werk transformeert kijken in verwonderen en laat zien hoe wezenlijk ons eigen standpunt onze waarneming kan veranderen.