Binnen de Heilige Driehoek zijn soberheid en recycling de norm. De zusters  en broeders leefden al duurzaam lang voordat het in de mode kwam. Naar fast fashion kun je daar dus lang zoeken. Bronwen Jones verheft kledingherstel tot kunst. Tegelijkertijd is het voor haar ook een levensfilosofie. Ze startte een dialoog met Zuster Simone die het naaiatelier van de Onze Lieve Vrouwe Abdij runt. Gezamenlijke naaisessies maakten daar deel van uit. Uit het beetje textielafval – verknipte werkkleding, schorten, tafellakens en theedoeken – van de radicaal recyclende zusters, toverde Bronwen Jones met naald en draad en natuurlijke verfstoffen nieuwe stukken. Deze werden naast het herstelwerk van de zusters en door de kunstenaar herstelde kleding gepresenteerd.

Bronwen Jones blinkt uit in visible mending. Kleding wordt op een zichtbare, bijna feestelijke manier hersteld in opvallende kleuren en mooie steekjes. Ieder kledingstuk is letterlijk een conversation piece dat verhalen stimuleert. Kledingherstel past in een leven met respect voor grondstoffen en arbeid. Armoede, verlies en herinnering kunnen andere motivaties zijn. De kunstenaar ervoer het als helend om na het verlies van haar oma en opa aan hun ochtendjas en trui te werken en ze ook te dragen. De therapeutische kant van herstelwerk komt ook tot uiting in de titel mending, tending, blossoming (helen, koesteren, opbloeien).

Een garage werd tijdelijk veranderd in een naaiatelier waar Bronwen tijdens de h3h biënnale workshops gaf, waar bezoekers op voorinschrijving aan konden deelnemen.